Sportdag in Pamplona

Lumbier - Pamplona 50 km
Vanmorgen ontbijt op z'n Spaans in de cafetería van het hotel. Een heerlijk broodje kaas (bocadillo queso). Voordat de rit echt begon eerst "even" het dorp in voor brood en water. Hemelsbreed nog geen 200 meter, in de praktijk een paar honderd meter meer en zowat recht omhoog. Nou dat voelde niet fijn na de dag van gisteren en als je nog niet warm bent. Het dorp, Lumbier, is zo'n typisch Spaans dorp op de berg gedrapeerd met smalle straatjes en een Plaza Mayor. En huizen gebouwd met een soort bakstenen gecombineerd met natuursteen en hout, wat toch een enigzins donkere uitstraling geeft vooral als de zon niet schijnt.
En schijnen deed de zon niet, het is de hele rit donkergrijs gebleven (wel droog wonder boven wonder) wat nog versterkt werd door de berghellingen omdat tufsteen ook grijs kleurt. Dus een somber ritje vandaag. Ik ben maar gaan zingen op gegeven moment om zelf niet ook somber te worden.
Dat ik het Baskenland binnen gereden ben, bleek wel uit de dorpjes onderweg. In meerdere ervan stond een muur om petanque (de Basken noemen het anders) te spelen. Op de foto zie je er één die op het dorpsplein staat, gewoon alleen maar een muur.
Precies bij het passeren van het bord Pamplona brak plotseling de zon door. Dat was prettig want dan is de eerste indruk van de stad toch heel anders.
Na installatie in het hotel een wandeling naar het centrum. In het eerste park (volgens mij is Pamplona behoorlijk groen) waren skeelerwedstrijden voor de jeugd aan de gang. Toen ik de moeders en vaders zo langs de kant zag staan kwamen gelijk gedachten bij mij op aan de schaatswedstrijden van Eva en Marian. Eenmaal in het centrum kon je niet overal lopen want er werd gefietst en gerend. Door de stad was een parcours uitgezet voor een triathlon, waarvan de meeste deelnemers de laatste meters fietsen aflegden en op het hardlopen overgingen. Dat wisselen gebeurde op het grootste plein van Pamplona het Plaza del Castillo. Het was een gezellige drukte van jewelste, waarbij de stemming nog werd opgekrikt door een Baskische paukenband met dansers. Ze deden zeer hun best om veel te bewegen en vooral heel hard trommelgeluid voort te brengen. Ook dat is bijna topsport. Erg leuk om te zien en mee te maken.
Om acht uur restaurant gevonden waar ik op dat tijdstip al kon eten; ja "al" want meestal kan het niet vòòr half negen hier. Daarna naar hotel terug gewandeld want ik was aan mijn bed toe. Morgen uitslapen en dan de stad in, te voet.