Naar de rozenkrans

Pamplona, rustdag.
Wat later ontbeten dan gewoonlijk, wasje gedaan en op pad, de stad in.
Eerst naar de vesting, dwz het grootste stuk daarvan, want in heel Pamplona liggen stukken ervan verspreid en veelal geïntegreerd in de bebouwing. Waar ik geweest ben is de vesting eigenlijk een soort park. Je kunt er vrijelijk rondlopen (niet in de gebouwen) en er is heel veel groen tussen de dikke, hoge muren.
Vervolgens verder het centrum in, een stuk rustiger op zondagochtend dan gisteren laat op de dag. Ik dacht ik doe de kathedraal wel na afloop van de 3 of 4 missen dan kan ik er rustig rondlopen. Dus eerst een flink rondje gemaakt. O.a. het standbeeld van de "encierro", dat is die stierenren door de straten met het San Fermínes feest in juli. Ook even langs de arena, maar daar vond ik niets mooi aan. Bij alle kerken waar ik langs kwam waren veel keurig netjes uitgedoste kinderen. Meisjes in prachtige witte jurkjes en jongens in matrozen of gewoon net pakkie. Communicantjes, doen ze hier blijkbaar met Pinksteren.
Na mijn picknick ergens op een hoek van de vestingmuren, op naar de kathedraal. Blijkt ie dicht te zijn! En een volgende kerk ook. Om half acht vanavond was er een rozenkransviering, dus ik dacht dan moet ik daar maar naar toe gaan, dan kan ik de kathedraal in ieder geval van binnen even bekijken. En dat heb ik dus gedaan en ik was niet de enige toerist die dat bedacht had.
Op weg terug naar het hotel bleek de San Lorenzo kerk wèl open, omdat er een doop aan de gang was. Ik naar binnen en daar heb ik dan toch het beeld van San Fermín zien staan dat men tijdens de San Fermínes feesten in processie door de stad draagt (foto). Vervolgens nog een bakkie in het Taconera park en even siësta in het hotel. Begin van de avond terug voor een biertje op het terras op het grote plein en om half acht gauw naar de rozenkrans. De kathedraal was niet heel bijzonder vond ik. Er stonden wel twee sarcofagen helemaal vooraan in het midden van de kerk; wie het ooit waren ben ik niet achtergekomen.
De laatste activiteit daarna was een restaurant vinden voor mijn avondeten, inmiddels was het al half negen en nog ben je dan de eerste klant die wil eten. Aan dat late eten kan ik maar moeilijk wennen, maar zal wel moeten want zo gaat dat hier.