Alto Douro, het Unesco werelderfgoed

Ponte do Abade - Casal de Loivos (Pinhão) 67 km
Vanmorgen vroeg weg uit Ponte do Abade en via kleine wegen en dorpen richting de Douro. De zoektocht naar brood kostte wel even moeite vandaag maar na wat rondrijden en vragen toch een paderia (bakker) gevonden.
Met wat klimwerk met zicht op stuwmeer naar Riodades voor een heerlijke galão. Daarna op nauwelijks verhard weggetje naar beneden en een heel eind omhoog om op de weg naar Tabuaço te komen. Overigens een prachtig mooi weggetje door de natuur met die grote keien en hier en daar al een wijngaard.
Ik had verwacht op deze weg nog minstens twee keer stevig te moeten klimmen voordat ik de laatste berg voor het Douro dal over zou zijn. Maar het is bij één keer gebleven. Deze weg liep hoog door het diepe dal van de Rio Távora, die in de Douro uitmondt. Ik had dit dal niet willen missen want al ver voor ik bij de Douro was begon het werelderfgoed "Alto Douro". Eerst een paar terrasjes met wijnstokken, maar al gauw werden het hele hellingen vol.
Wat een schitterend gezicht dat lijnenspel op de bergen. En steil dat die hellingen zijn; onderaan meestal maar één rij wijnstokken op een terras en pas onder de top komen er twee tot vier rijen op een terras te staan.
Dit soort uitzichten heeft me de rest van de dag beziggehouden. Ook toen ik eenmaal beneden aan de Douro stond was het zicht hierop nog steeds overweldigend. Vlakbij Pinhão liggen alle beroemde Quinta's van de Port wijnen. Zo ook de Quinta da Seixo van Sandeman, het Port huis waar ik samen met Ria de port heb geproefd toen we in Porto waren.
Ik had op basis van foto's en beschrijving die ik thuis gezien heb, niet gedacht dat dit gebied zo indrukwekkend zou zijn in werkelijkheid. Echt formidabel! Kijk zelf maar naar de foto's.
In Pinhão aangekomen eerst een bakkie en boodschappen gedaan voordat ik de klim naar mijn hotel ging beginnen. In de beschrijving bij het boeken stond dat het slechts 1,2 km van Pinhão was en dat in dat dorp ook restaurants waren. Toen ik vanuit Pinhão omhoog keek naar het dorp Casal de Loivos werd ik een beetje bleek, want als ik dat hoogteverschil op een kilometer moest overbruggen zou het al gauw meer dan twintig procent helling zijn. Gelukkig was de beschrijving op internet foutief en mocht ik er ruim zes kilometer over doen om boven te komen. En rustig aan kruipend ben ik fietsend bij het Casa da Bela Vista aangekomen. Moe maar niet overmatig.
Hier wachtte de volgende verrassing: in dit dorp zijn helemaal geen restaurantjes, alleen een café die geen eten serveert. Het Casa is bij een oud echtpaar waarvan de zoon de zaken regelt. De oplossing die zij boden was om een eenvoudige maaltijd voor mij te maken, want ze begrepen ook dat ik op de fiets niet even op en neer naar Pinhão zou gaan. Zojuist heeft het oude vrouwtje mij een omelette met salade en spaghetti (goed voor de energie met fietsen zei ze) voorgeschoteld. En dat was lekker! Met mijn Spaans kon ik ook nog een beetje communiceren met haar.
Straks lekker slapen nadat ik van de door de zoon zelf gemaakte port heb geproefd. Mijn fiets staat naast zijn Port vaten dus wel veilig denk ik. Voor morgen al een kamer geboekt want er is niet veel hier in de streek en met het zeer warme weer dat voorspeld is (35+) wil ik niet in een lange zoektocht terechtkomen. Overigens paktte de werkelijke temperatuur tot nog toe lager uit dan de voorspellingen. Houden zo.