Aan de Rías Bajas

Santiago de Compostela - Porto do Son 50 km
Na supermarkt en postkantoor reed ik rond elven weg uit Santiago. Makkelijk zat want dat is veel bergaf, die ik vervolgens weer op moest om de oversteek naar de baaien aan de Atlantische kust te kunnen maken. Een mooi ritje om van te genieten. En naarmate het vorderde ging het steeds meer op een kustgebied te lijken. Bij Noia was het zover, dat ligt aan een estuarium waar het op dat moment eb was en je dan de platen met zeewier en schelpjes ziet droog liggen. In een parkje mijn lunch verorberd.
Tijdens de koffiestop eerder deze ochtend de Spaanse krant bekeken i.v.m. de verkiezingen hier. Gisteren was de verkiezingsdag maar daar was eigenlijk niets van te merken, evenmin in de dagen ervoor. Een hele enkele keer heb ik een partij kraampje zien staan of mensen zien folderen; ook niet vreselijk veel posters langs de weg opgemerkt. Volgens mij zijn ze het een beetje moe hier omdat een coalitie smeden niet een gebruikelijk ritueel is zoals bij ons. Over de Brexit hoorde je meer mensen praten, want dat vinden ze maar niks hier. Spanje heeft veel aan de EU te danken natuurlijk.
Het middag gedeelte ging op en neer langs de baai, maar was niet ver meer tot de camping. De camping is niet bijzonder maar wel goed (gras, schoon). Maar hij ligt prachtig: één hoek raakt aan het strand en ik hoef nog geen honderd meter te lopen vanaf mijn tentje om op dat strand te staan. Dus in plaats van boodschappen doen om te koken ben ik lekker naar het strand gegaan. Een pracht plekje!
Voor de tweede keer deze reis de zee ingedoken. De vorige keer in Cantabrië was het al koud maar te doen. Maar hier is het water zóóóó koud, de Atlantische Oceaan hè. Uiteraard heb ik me niet laten kennen en ben helemaal onder gegaan en 5 minuten in het water gebleven. Daarna anderhalf uur in de zon liggen om weer op te warmen.
Toen ik bij de bar van de camping terugkwam stond Spanje net op achterstand tegen Italië. De wedstrijd afgekeken (sommige Spanjaarden konden dat niet meer aan) en daarna een hapje gegeten. Mijn eigen bakkie zetten is gelukt maar duurde zeer lang want door de stevige wind (hij is er nog steeds) wilde het water niet erg koken.
Morgen verder over de landtong tussen twee baaien waar ik nu op zit. En wie weet weer aan de baai kamperen.