Wisselend landschap en weer

Met een heerlijk zonnetje op mijn rug vertrokken richting het noorden, tegen de beschreven fietsroute in (maar dat is wel een leuk puzzeltje). In het dal van Deifontes even lekker op gang komen tussen de groene weilanden en olijfboomgaarden. Bij Iznalloz moest ik er flink tegenaan om in het stadje te komen, dus wel een bakkie verdiend. Net buiten dat stadje bleek dat de beoogde weg geblokkeerd was (in april een aardverschuiving geweest). Dus de omleiding gekozen langs Piñar, dat ook in een dalletje ligt. In dit dal heb ik vooral goudgeel gekleurde graanvelden met hier en daar een boom of boomgroepje gezien; het deed mij aan Toscane denken. Vanuit het dal omhoog naar Torre Cardela waar ik een hele grote zwarte regenwolk boven zag hangen. Even het café in, dacht ik, want daar blijf je droog, maar de wolk kwam niet tot ontlading en dreef over.
In de afdaling de grens van 4.000km gepasseerd. Beneden in Guadahortuna in een parkje mijn broodje genuttigd. Ondertussen dacht ik: ik ga straks een foto van die fontein maken. Maar die houden blijkbaar ook siësta hier want om twee uur ging dat ding uit! Geen foto dus.
Vervolgens dit dorp uitgeklommen en toen kwam ik weer in een echt berglandschap met uitzichten terecht. Hier nog een Nederlandse meid gesproken die de andere kant op ging. Zij kwam, ook helemaal alleen, uit Amsterdam fietsen en had zo’n 2700km erop zitten. Heb ìk toch ergens een flink ommetje gemaakt, haha.
Een stuk verderop zag ik tussen de bergen, eigenlijk heel plaatselijk, grote grijze en zwarte wolken hangen. Eerst dacht ik aan een bosbrand maar er zat geen beweging in. Eenmaal in Belmez de la Moraleda aangekomen (daar hingen die wolken vlakbij) heb ik nog even gedacht om door te rijden naar Jódar, maar besloten toch hier het hotel te nemen. Goede keus. Want toen ik goed en wel binnen was begon het onweer en het regent nu al een paar uurtjes.
Al met al heb ik een heerlijke fietsdag achter de rug: mooie afstand (bijna 70km), niet te zwaar, een heerlijk zonnetje en een afwisselend landschap om doorheen te toeren. Wat wil een mens nog meer? Een wijntje bij het eten misschien?