Afscheid van het schitterende Spanje
Door: keesiberico
Blijf op de hoogte en volg Kees
22 Juli 2010 | Frankrijk, Saint-Palais
Het heeft vannacht flink doorgeregend en ook vanmorgen was het niet droog. Uiteindelijk toch besloten om te vertrekken, dus alles inpakken. Het meeste is droog maar de tent zeiknat, want toen die aan de beurt was regende het behoorlijk. Nog een broodje gekocht in de kampwinkel en toen…. werd het ineens droog. Na twee kilometer ging het regenjack uit, want het klimt een stuk fijner zonder. Onderweg naar boven waren de uitzichten nog steeds even mooi als gisteren en daarvoor. Maar ik weet nu wel waarom het er zo fris uit ziet: het regent hier gewoon vaak.
Het waren 9 km om op de top en daarmee aan de grens te komen. Vlak voor de top kon ik nog een laatste blik over het prachtige Spanje werpen. Een onverwacht, zeer gevarieerd land en ook geweldig mooi, met machtige bergketens. Ik heb er ruim acht weken mijn hart aan kunnen ophalen en zeer van genoten.
Op de top van de Puerto Izpegi ging ik de bar in met “hola” en ging er weg met “au revoir”. De blik kon nu op Frankrijk worden gericht en het uitzicht vanaf de top over het eerste stukje La France was gigantisch mooi. De afdaling ging over een smal weggetje met een niet al te best wegdek behoorlijk steil bergafwaarts, dus erg goed uitkijken, temeer daar grote stukken nog nat waren. Uiteraard ook goed om je heen kijken (wel effe stoppen) om de enorme diepte langs de steile berghelling te kunnen zien, want het was adembenemend. En boven dit alles zweefden de adelaars (of arenden dat weet ik niet) in het rond.
Naar beneden toe had ik wel mijn fietsjack erbij aangetrokken, want de temperatuur hier is niet wat ik de laatste 2 maanden gewend ben. Gisteren was dat ook al zo, dat was de eerste dag sinds half mei dat ik het weer echt koud heb gehad en in de tent mijn warme vest erbij heb gehaald. Maar ja het scheelt dan ook 15 graden met afgelopen maandag toen ik uit Salamanca vertrok.
En wat zie je als je eenmaal beneden in het eerste Franse dorp bent aangekomen? Juist, een château en wijngaarden. De lucht klaarde ook op en zelfs een beetje zon kwam te voorschijn. Heerlijk als je die warmte dan voelt. Helaas niet voor lang, want na mijn lunch zat het weer potdicht en stond het op punt van regenen. De middag ging over heuvels (ik zit nog maar 100 à 200m boven zee) met soms hele pittige hellingen, maar een mooi landschap om me heen. Tegen het eind van de rit begon het opnieuw te druppelen. Ik heb toen, lekker luxe, een hotel in St. Palais uitgekozen om mezelf te verwennen en niet in de regen de tent te hoeven opzetten. Voordat ik had ingecheckt was het alweer droog en dat is vanavond zo gebleven. Ik was dus net op tijd met m’n smoes.
Bij een rondwandeling door het stadje stuitte ik op een wedstrijd van een spel dat ik nog niet kende: Yoko garbi (het schijnt ook “pelote basque” te heten). Mannen met een verlengstuk aan hun arm gooien daarmee een bal tegen een hoge muur en de tegenpartij moet de bal dan weer terug slaan via die muur (een beetje squash dus). Nu weet ik gelijk waarom ik in veel dorpen in het Baskenland een hoge muur voor of bij de kerk of het gemeentehuis heb gezien. Ik begreep de plaats en het nut van die muren al niet.
Het waren 9 km om op de top en daarmee aan de grens te komen. Vlak voor de top kon ik nog een laatste blik over het prachtige Spanje werpen. Een onverwacht, zeer gevarieerd land en ook geweldig mooi, met machtige bergketens. Ik heb er ruim acht weken mijn hart aan kunnen ophalen en zeer van genoten.
Op de top van de Puerto Izpegi ging ik de bar in met “hola” en ging er weg met “au revoir”. De blik kon nu op Frankrijk worden gericht en het uitzicht vanaf de top over het eerste stukje La France was gigantisch mooi. De afdaling ging over een smal weggetje met een niet al te best wegdek behoorlijk steil bergafwaarts, dus erg goed uitkijken, temeer daar grote stukken nog nat waren. Uiteraard ook goed om je heen kijken (wel effe stoppen) om de enorme diepte langs de steile berghelling te kunnen zien, want het was adembenemend. En boven dit alles zweefden de adelaars (of arenden dat weet ik niet) in het rond.
Naar beneden toe had ik wel mijn fietsjack erbij aangetrokken, want de temperatuur hier is niet wat ik de laatste 2 maanden gewend ben. Gisteren was dat ook al zo, dat was de eerste dag sinds half mei dat ik het weer echt koud heb gehad en in de tent mijn warme vest erbij heb gehaald. Maar ja het scheelt dan ook 15 graden met afgelopen maandag toen ik uit Salamanca vertrok.
En wat zie je als je eenmaal beneden in het eerste Franse dorp bent aangekomen? Juist, een château en wijngaarden. De lucht klaarde ook op en zelfs een beetje zon kwam te voorschijn. Heerlijk als je die warmte dan voelt. Helaas niet voor lang, want na mijn lunch zat het weer potdicht en stond het op punt van regenen. De middag ging over heuvels (ik zit nog maar 100 à 200m boven zee) met soms hele pittige hellingen, maar een mooi landschap om me heen. Tegen het eind van de rit begon het opnieuw te druppelen. Ik heb toen, lekker luxe, een hotel in St. Palais uitgekozen om mezelf te verwennen en niet in de regen de tent te hoeven opzetten. Voordat ik had ingecheckt was het alweer droog en dat is vanavond zo gebleven. Ik was dus net op tijd met m’n smoes.
Bij een rondwandeling door het stadje stuitte ik op een wedstrijd van een spel dat ik nog niet kende: Yoko garbi (het schijnt ook “pelote basque” te heten). Mannen met een verlengstuk aan hun arm gooien daarmee een bal tegen een hoge muur en de tegenpartij moet de bal dan weer terug slaan via die muur (een beetje squash dus). Nu weet ik gelijk waarom ik in veel dorpen in het Baskenland een hoge muur voor of bij de kerk of het gemeentehuis heb gezien. Ik begreep de plaats en het nut van die muren al niet.
-
23 Juli 2010 - 03:53
Theo:
"lekker luxe, een hotel in St. Palais uitgekozen"
Ik overal zoeken op je foto's. Was het e luxe om te durven laten zien?
Sterkte met het laatste stuk. T -
23 Juli 2010 - 09:35
Harrie:
Ha die Kees,
Heftige verhalen en je er ontgaan je geen details. Jammer dat Spanje weer achter de rug is. Lijkt me echt gaaf om daar eens naar toe te gaan. Iedere dag is wel mooi als het weer mee zit blijkt. En, nu een hotelletje? Wat is dat nou? Jouw tent is toch zó droog!? Nog een paar nachtjes en jullie zijn weer samen. Ik kan me voorstellen dat je weer naar huis verlangt en naar het wederzien.
Geniet er nog even van en dooe voorzichtig.
Hier in Zeist is het aardig opgeknapt. De schuur is inmiddels ingericht, een nieuw kippenhok prijkt aan de schutting met tien piepende kuikentjes. Die zullen wel groot zijn eer jij weer terug bent.
Groet,
Harrie -
23 Juli 2010 - 11:44
Judith:
Weer een stap richting huis. Inderdaad machtig mooi.
Ook hier ligt de temperatuur nu even lager, maar dat is wel zo prettig voor een paar dagen. Even afkoelen en bijslapen!
Goede reis nog! -
24 Juli 2010 - 11:24
Moira:
Hi Kees are you near Bayonne. That is where Arnaud lives with his family. His address is
7 Allees, Boufflers, 64100, Bayonne. I am sure he would love to meet you if you are near to him. Well done on your trip. Love from us all.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
