Paris – Camembert
Door: keesiberico
Blijf op de hoogte en volg Kees
13 April 2010 | Frankrijk, Chambois
Het duurde tot ver in de middag voordat de zon door de wolken kon komen, dus de dag begon koud. Maar een hele fijne weg om te fietsen, niet teveel klimmen en vooral: rustig door het Normandische landschap en vrijwel alleen 15 km door het bos. Veel vakwerkhuizen, zoals in de verhalen van Asterix. Lunchen heb ik gedaan op een paar menhirs die Obelix had laten slingeren. (Voor de collega’s: het huis dat gek maakt kon ik hier niet ontdekken.)
Bij het binnen rijden van Glos werd ik begroet door een fanatiek juichend publiek. Even later bleek waarom: men was in afwachting van de wielerkoers Paris-Camembert. Ik heb een heel stuk van het parcours afgelegd, maar eerst gewacht tot de heren renners voorbij gesuisd waren.
Na het scoren van een overstekend hert, heb ik vrij eenvoudig (na bijna 100km) een prachtig chambre d’hôte gevonden in een klein chateau in Chambois (n.o. Argentan). Hier in Chambois wordt je herinnerd aan de laatste dagen van de slag om Normandië die van 19 tot 21 augustus 1944 hier is uitgevochten. De Britse, Poolse, Canadese, Amerikaanse en Franse troepen hebben de Duitsers ingesloten en tot overgave gedwongen. In het dorpje is vrijwel geen schade meer terug te vinden, wel een monument en straatnamen.
Vandaag werd ik mij voor het eerst bewust dat ik de (fiets)reis van mijn leven aan het maken ben! En dat voelt goed.
Bij het binnen rijden van Glos werd ik begroet door een fanatiek juichend publiek. Even later bleek waarom: men was in afwachting van de wielerkoers Paris-Camembert. Ik heb een heel stuk van het parcours afgelegd, maar eerst gewacht tot de heren renners voorbij gesuisd waren.
Na het scoren van een overstekend hert, heb ik vrij eenvoudig (na bijna 100km) een prachtig chambre d’hôte gevonden in een klein chateau in Chambois (n.o. Argentan). Hier in Chambois wordt je herinnerd aan de laatste dagen van de slag om Normandië die van 19 tot 21 augustus 1944 hier is uitgevochten. De Britse, Poolse, Canadese, Amerikaanse en Franse troepen hebben de Duitsers ingesloten en tot overgave gedwongen. In het dorpje is vrijwel geen schade meer terug te vinden, wel een monument en straatnamen.
Vandaag werd ik mij voor het eerst bewust dat ik de (fiets)reis van mijn leven aan het maken ben! En dat voelt goed.
-
15 April 2010 - 05:51
Marijke En Ton:
Vandaag werd ik mij voor het eerst bewust dat ik de (fiets)reis van mijn leven aan het maken ben! En dat voelt goed.
Hallo Kees wat fijn dat het nu goed begint door te dringen dat je de reis van je leven aan het maken bent, we lezen met spanning je verhalen en zo leren we weer een stukje van de geschiedenis die we vroeger op school gehad hebben, geniet ervan en vooral veel plezier en hopenlijk snel mooi weer.
Groetjes Marijke en Ton -
16 April 2010 - 09:02
Francien:
ben blij dat het nu al voelt als de reis van je leven. Sta voor alles open dan vergeet je het minst van die prachtige reis. ik kan mezelf niet meer herinneren dat er zulke mooie vakwerkhuizen waren, keek toentertijd denk ik meer naar de vakwerkmannen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
