Zoektocht naar Ecovia en kleine weggetjes

Vanmorgen een uur te vroeg op voor het ontbijt; ik was vergeten dat Portugal een uur later leeft. Maar na ontbijt kon ik gelijk weg want alles stond al gepakt en gezakt. Vanuit Tavira eerst het weggetje op waar wij een paar jaar geleden een hotelletje op vakantie hadden. En hier stond het nog steeds vol met citrusbomen waar de sinasappels en mandarijnen in hingen, een leuk gezicht. Via allerlei binnenweggetjes naar Estói, ook was het weer volop zoeken want de kaart is niet gedetailleerd genoeg en sommige plaatsten in Portugal hebben volgens mij een andere naam dan op de kaart gebruikt wordt. Maar de route was rustig en leuk om te rijden, dus geen probleem. Na een bakkie verder via de kleinere wegen om met een grote boog om Faro heen te kunnen gaan. En dat is aardig gelukt. Onderweg kwam ik langs een kerkje van São Lourenço, dat ik bezocht heb. Van binnen (mocht helaas geen foto) is het kerkje van top tot teen betegeld in blauw-wit, tot in het puntje van de koepel. Heel apart, maar het past wel in Portugal want ze gebruiken hier veel tegels op en in de huizen. De huizen hebben hier ook allerlei vrolijke kleurtjes en zijn bijna allemaal voorzien van schoorstenen met een aardewerk of betonnen kap erop in zeer verschillende modellen. Dat is heel leuk om te zien. In Quarteira was ik weer terug aan de kust voor een bakkie aan zee. Daarna werd het een behoorlijke zoektocht, want de Ecovia was heel slecht (of niet) aangegeven. Door Albufeira heen ging wel snel; Nederland stond toen met 1-0 achter. Maar daarna begon de zoektocht weer opnieuw, ook al had ik besloten de Ecovia te laten voor wat ie was. Uiteindelijk toch op de camping in Armação de Pera beland, waar ik de laatste 2 en extra minuten van Nederland-Brazilië in de receptie heb gezien. Moe en voldaan van een leuke dag kon een duik in het zwembad nemen.