Lange tocht met twee gezichten

Gisteravond heerlijk gegeten van de specialiteiten van de streek Las Hurdes waar het hotel in lag. Na een goede nachtrust vanmorgen weer op de fiets gestapt met een flinke bergketen voor mijn neus.
Deze Sierra de la Peña de Francia is inderdaad een hele pittige om doorheen te fietsen, maar hij is zo geweldig mooi! Vooral in de ochtendzon zien de bossen en bergen er prachtig uit, en ruikt het dennenbos heerlijk. Overal riviertjes (met water!) en de grotere Rio Alagón die zich al meanderend een weg baant tussen de bergen (ik ben ‘m zeker zes keer overgestoken). Het levert bij elkaar prachtige natuurplaatjes om. Een waar genot om doorheen te fietsen. Na 55 km was ik er doorheen en toe aan mijn lunch in Linares de Riofrio.
Inmiddels 3 uur geworden, “aardig” warm, en nog 50 km te gaan naar Salamanca. Toch besloten om te proberen naar Salamanca te rijden en eventueel te stoppen in een dorp halverwege (dat bleek later geen optie want daar was geen hostal of camping te bekennen).
Vanaf Linares heb ik over een heuvelachtig weggetje binnendoor naar Salamanca gereden. Ik denk dat het de oude hoofdweg was. Langs de kant stonden de kilometerpaaltjes die aftelden hoever de stad nog was. Dat lijkt frusterend als je nog vijftig km moet, maar als je er niet de hele tijd op let en je er dan weer een ziet, blijk je ineens een heel eind verder te zijn.
Ook al was het decor niet zo spectaculair als in de sierra, het was toch aangenaam om door deze hele andere omgeving heen te fietsen. Zeer rustig, leuk weggetje met akker- en weilanden eromheen, soms met muurtjes van gestapelde steen afgezet.
En genoeg te zien om mij heen. Zoals een vlucht van dertig ooievaars die vanuit het weiland vlak over mijn hoofd heen wegscheerden. En op de achtergrond naast mij hoge bergen waarop zelfs sneeuwplekken te zien waren.
Twintig km voor Salamanca kon ik voor het eerst vanaf een heuveltop de stad zien liggen. Ik wist alleen nog niet of dat kwam doordat Salamanca hoog ligt of dat ìk gewoon nog op hoogte was. Het laatste bleek het geval, wat aan het eind natuurlijk welkom is, als je niet meer naar de stad omhoog hoeft te klimmen. In de buitenwijk van Salamanca lag een prachtig fietspad dat naar de stad voerde, totdat ….. (zie de foto).
In Salamanca op de rand van het oude centrum een eenvoudig hostal gevonden waar ik dit weekend mijn stekkie zal hebben. Zeer moe maar voldaan nog even wat gegeten en daarna gaan slapen.