Koninginnerit
Door: keesiberico
Blijf op de hoogte en volg Kees
26 Mei 2010 | Spanje, Cedrillas
Ik voelde mij vanmorgen weer helemaal fit en dat kwam goed uit. Vandaag zou worden wat ze in de Tour de France de “koninginnerit” noemen. Het was fris (17graden) toen ik bij de bakker weg reed. Na 300m had ik daar al geen last meer van, ik mocht gelijk met 8% omhoog beginnen. Een hele dag door de Maestrazgo rijden lag voor de boeg. Vier cols van meer dan 1500 m op een rij en steeds weer flink dalen ertussen. Gelukkig niet tot zeeniveau, maar wel een paar honderd meter hoogte verliezen.
Maar daar stond vandaag wel een machtig mooi gebied om over uit te kijken en in rond te rijden tegenover. Ik heb de Maestrazgo, zoals ze dit gebied noemen, in allerlei gedaanten gezien. Eén groot brok natuur van ruig landschap. Er zit prachtige tekening in de bergen door de verschillende lagen en terrassen van rotsen. Terwijl het er anderzijds ook best kaal uitziet. De begroeiing is bijna overal alleen maar laag, behalve op en net onder de toppen, daar staan ineens hele mooie dennebossen. En de hele route zeer weinig mensen gezien, bijna alleen in de dorpen.
De eerste berg, de Puerto de Cuarto Pelado, kwam tot 1657m. De tweede, de Puerto de Villaroya, bracht mij tot “het dak” van mijn fietsreis, dus het hoogste punt 1700m. Tot aan Sevilla kom ik niet meer hoger en ik denk daarna ook niet.
Op de derde berg (1507m) heb ik zitten lunchen met een werkelijk magnifiek wijds uitzicht. Op een gegeven moment dacht ik hier het wat vreemde geluid van een eend te horen, hetgeen mij op deze hoogte onwaarschijnlijk leek. Een blik omhoog gaf mij uitzicht op een overvliegende gier, nog geen 15 meter boven me. Echt een geweldig gezicht!
In de afdaling van deze berg wachtte mij op het laagste punt nog een verrassing. De brug na Allepuz werd geblokkeerd door een herder met z’n kudde schapen. Een leuk gezicht om zo’n 200 schapen op hun waggelende kont te kijken.
Na nog een keer omhoog naar 1600m kom ik eindelijk afdalen naar Cedrillas, waar ik dacht te gaan kamperen. Helaas de camping is nog gesloten, dus nu in het plaatselijke hostal; is ook goed trouwens.
Ik kijk terug op een geweldige dag waarop ik erg veel heb genoten van alles wat ik zie. En zo’n zware tocht fietsen en dan toch met een lekker gevoel op bestemming komen geeft ook een flinke kick. Zo van dat heb ik toch maar even “weggetrapt” vandaag.
Maar daar stond vandaag wel een machtig mooi gebied om over uit te kijken en in rond te rijden tegenover. Ik heb de Maestrazgo, zoals ze dit gebied noemen, in allerlei gedaanten gezien. Eén groot brok natuur van ruig landschap. Er zit prachtige tekening in de bergen door de verschillende lagen en terrassen van rotsen. Terwijl het er anderzijds ook best kaal uitziet. De begroeiing is bijna overal alleen maar laag, behalve op en net onder de toppen, daar staan ineens hele mooie dennebossen. En de hele route zeer weinig mensen gezien, bijna alleen in de dorpen.
De eerste berg, de Puerto de Cuarto Pelado, kwam tot 1657m. De tweede, de Puerto de Villaroya, bracht mij tot “het dak” van mijn fietsreis, dus het hoogste punt 1700m. Tot aan Sevilla kom ik niet meer hoger en ik denk daarna ook niet.
Op de derde berg (1507m) heb ik zitten lunchen met een werkelijk magnifiek wijds uitzicht. Op een gegeven moment dacht ik hier het wat vreemde geluid van een eend te horen, hetgeen mij op deze hoogte onwaarschijnlijk leek. Een blik omhoog gaf mij uitzicht op een overvliegende gier, nog geen 15 meter boven me. Echt een geweldig gezicht!
In de afdaling van deze berg wachtte mij op het laagste punt nog een verrassing. De brug na Allepuz werd geblokkeerd door een herder met z’n kudde schapen. Een leuk gezicht om zo’n 200 schapen op hun waggelende kont te kijken.
Na nog een keer omhoog naar 1600m kom ik eindelijk afdalen naar Cedrillas, waar ik dacht te gaan kamperen. Helaas de camping is nog gesloten, dus nu in het plaatselijke hostal; is ook goed trouwens.
Ik kijk terug op een geweldige dag waarop ik erg veel heb genoten van alles wat ik zie. En zo’n zware tocht fietsen en dan toch met een lekker gevoel op bestemming komen geeft ook een flinke kick. Zo van dat heb ik toch maar even “weggetrapt” vandaag.
-
27 Mei 2010 - 17:46
Francien:
Prachtig, ik doe je het denk ik niet meer na. -
28 Mei 2010 - 10:40
Chris:
Jij boef jij, 17 graden 'fris' noemen :D -
28 Mei 2010 - 10:48
Chris:
Sowieso nog een vraagje: al die foto's met een trots of vrolijk poserende Kees, zijn die genomen door vriendelijke locals? Of is dat met een statiefje plus zelfontspanner? -
28 Mei 2010 - 13:53
Jos Van Dijk:
He Kees,
Het uitzicht is fantastisch. Behoorlijke klimmen gehad en volgehouden, dan kun je ook trots zijn op het geen wat je hebt bereikt. Je hebt dan ook wel een hostal verdiend. Laat je maar lekker bedienen op de terrassen. -
28 Mei 2010 - 18:56
Eva:
Het klinkt zeker alsof je een hoop hebt weggetrapt! heftig hoor!
is je bagage nog steeds 35 kg of heb je al dingen weg gedaan!
Je hebt een pluim verdient!
liefs Eva
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
